Najstarsze udokumentowane wzmianki o handlu armaniakiem pochodzą z 1461 roku. Nazwa pochodzi od francuskiego regionu Armagnac w Gaskonii, w południowo-zachodniej Francji. Armaniak uprawia się w 3 podregionach (apelacjach): Bas-Armagnac, Ténerèze, oraz Haut-Armagnac, które położone są administracyjnie w departamentach: Gers, Landes, Lot i Garonna.

Od 2005 niestarzony tzw. biały armaniak (Blanche) posiada własną apelację. Armaniak jest produkowany przez ciągłą destylację białego wina w specjalnym destylatorze i następnie leżakowany w dębowych beczkach. Rejon Armagnac zdołał uniknąć zdominowania przez wielkie koncerny, jak się to stało w przypadku koniaku i szampana. Właściciele niewielkich winnic nadal produkują swoje trunki o niepowtarzalnym smaku i wysokiej jakości. Producenci bez własnych urządzeń destylacyjnych wypożyczają na czas destylacji przenośne alembiki. Trunek dojrzewający co najmniej 4 lata i odbywa się to w dębowych beczkach.

Zapach: Mocny, aromatyczny, złożony, słodki, lekko pikantny. Nuty suszonych owoców, śliwek, sułtanek, jabłek, pigwy.
Smak: Pełny i złożony, owoce, śliwki, nuty przypraw, kakao, migdały, drewno.
Finisz: Długotrwały i zrównoważony.